Bennekomse kunstenaars aan het woord. Dit keer Wim van Kalleveen
“Ik vind het gewoon leuk!”
Rotary-lid Wim van Kalleveen krijgt in 2002, het jaar waarin hij zijn werkend bestaan beëindigde, tijd en ruimte voor tekenen en schilderen. Wim tekent al zijn hele leven, maar de tijd om hier ‘iets meer mee te doen’ ontbrak. Een cursus olieverftechniek was een mooie start: “dan weet je welke materialen je in huis moet halen”. Foto’s van wilde dieren, gemaakt tijdens reizen naar Afrika, zijn de eerste inspiratiebron. Deze olieverfschilderijen, van leeuw, panter en luipaard, hangen nog altijd aan de muur.
Bij Kunstacademie te Wildt in Veenendaal leerde Wim fijnschilderen, een 17e-eeuwse techniek. “Je gebruikt penselen met maar enkele haartjes en schildert in lagen.” Er hangt een prachtig fijn schilderijtje in de keuken van een stilleven met kersen, favoriet bij velen, waaronder Wim’s echtgenote Marijke. Van lieverlee zijn inheemse vogels het favoriete onderwerp geworden. “Vogels schilder ik op kleine paneeltjes, die nemen niet zoveel ruimte in.” Want Wim maakt ongelooflijk veel schilderijen, die hij niet verkoopt. “Het moet een hobby blijven.” Rondkijkend naar al die prachtige werken lijkt het woord ‘hobby’ eigenlijk misplaatst.
Wim maakt geen abstracte schilderijen; realistisch schilderen heeft zijn voorkeur. “Van huis uit ben ik een pietje-precies, ik werk graag nauwkeurig en geconcentreerd.” Voor zijn kleinkinderen maakt hij qua onderwerpen weleens een uitstapje: dolfijnen, Tinkerbell, Phineas en Herb.
In het huis van Wim en Marijke kijk je je ogen uit. Stillevens, landschappen met sneeuw, wilde en inheemse dieren en veel, veel vogelschilderijen. In de hal hangt een prachtige collectie kleine, mooi ingelijste panelen met vooral vogels in levensechte houdingen en kleuren.
Tot slot de vraag: wat brengt het je, waarom doe je het? Wim: “Ik kan me hierin totaal ontspannen en afsluiten van de buitenwereld. Het hoeft nooit af, het mag mislukken. Ik schilder niets in opdracht, want wat ‘moet’ dat heb ik al veertig jaar gedaan. “ Wim vat het zelf kort en krachtig samen: “Ik vind het gewoon leuk!”.
interview door Mathilde van Werven